گل کلیویا
گل کلیویا
چگونه می توان پرورش داد و از گیاهان خانگی کلیویا مراقبت کرد
دسته گلهای پررنگ کلیویا در اوایل بهار تا اواسط بهار و با شاخ و برگ‌های قوس‌دار، اغلب متقارن و تسمه‌مانند آنها، آن را در دسته گلهای آپارتمانی قرار می دهد.
این راهنما نحوه مراقبت از آنها را به عنوان گیاهان آپارتمانی مورد بحث قرار می دهد. بیشتر کلیویاها نمی توانند دمای خنک را تحمل کنند، اما اگر در منطقه ای باشید که در طول دوره خواب حداقل دما 12 درجه سانتیگراد باشد، در تمام طول سال در شرایط مناسب در فضای باز رشد خواهند کرد.
اینگونه است که آنها در مناطق گرمتر سرزمین نیوزلند رشد می کنند.
مراقبت از کلیویا پیچیده نیست، اما آنها نیازهای خاصی دارند که کمی با بسیاری دیگر از گیاهان محبوب آپارتمانی متفاوت است، زیرا آنها نور کمتری را نسبت به اکثر گیاهان ترجیح می دهند و به خاک استاندارد گلدان علاقه ندارند.
فهرست مطالب
کلیویاها بومی جنوب آفریقا هستند و در جنگل های زیرزمینی آفریقای جنوبی و اسواتینی (که قبلا سوازیلند نامیده می شد) به طور وحشی رشد می کنند. آنها همچنین به نام های کلیویا، کیپ کلیویاس، نیلوفرهای بوته ای و کلیویاس شناخته می شوند.
گل‌ها از اعضای خانواده‌ای مانند آماریلیس، Amaryllidaceae، شبیه به هم هستند، اما شکوفه‌های کلیویا کوچک‌تر هستند و در خوشه‌های بزرگتر رشد می‌کنند. این گیاهان همچنین سایه‌ای را ترجیح می‌دهند که برعکس گونه‌های خورشید دوست Hippeastrum است.
شش گونه توصیف شده از Clivia وجود دارد که در زیر به همراه تاریخ اولین توصیف آنها ذکر شده است، که برخی از آنها به تازگی شناسایی شده اند.
در طبیعت، بیشتر آنها در بسترهای سست برگ زیر سایبان های بزرگ درختان زندگی می کنند، در حالی که برخی اپی فیت هستند، روی سنگ ها، کنده های پوسیده یا گاهی اوقات شاخه های کم ارتفاع زندگی می کنند.
C. caulescens (1954)
سی. گاردنی (1856)
سی مینیاتا (1854)
C. mirabilis (2002)
سی نوبیلیس (1828)
C. robusta (2004)
انواعی که به عنوان گیاهان آپارتمانی برای فروش پیدا خواهید کرد، گونه های گیاهان، هیبریدها و ارقام C. miniata، رایج ترین، و C. nobilis هستند، اما همه کلیویاها نیازمند مراقبت های مشابهی هستند.
گیاهان تا ارتفاع بالغ از 60 سانتیمتر تا حدود یک متر رشد می کنند.
زمانی که برای اولین بار در دسترس باغبانان بریتانیایی به عنوان گیاهان آپارتمانی در اواسط دهه 1800 قرار گرفتند، پرورش دهندگان شروع به تولید هیبریدهای رنگارنگ تری کردند.
آنها به لطف شاخ و برگ های معماری و نمایش گل های روشن و رنگارنگ خود که هفته ها در بهار دوام می آورند، از آن زمان به عنوان نمایش های مد روز باقی مانده اند.
امروزه صدها رنگ گل موجود است، از نارنجی پر جنب و جوش گرفته تا زرد، سبز و صورتی ملایم، و همچنین هلویی ظریف و کرم.
نکته احتیاطی:
شاخ و برگ حاوی سطوح کمی از سموم از جمله لیکورین و سایر آلکالوئیدها است. بالاترین سطوح این سموم در پایه ساقه و در توت‌های سبز یافت می شود. حیوانات خانگی و افراد نباید هیچ قسمتی از این گیاه را بخورند. علائم بلع شامل استفراغ، ترشح بیش از حد بزاق و اسهال است.
تکثیر
کلاویا را نمی توان از کشت بافت تکثیر کرد. نهالستان ها باید آنها را از بذر یا از پاجوش تکثیر کنند که در اطراف پایه گیاه مادر رشد می کند.
پاجوش ها را می توان به راحتی از گیاه مادر بالغ تقسیم کرد و این کلون ها گل هایی هم رنگ تولید می کنند. هر کلاویا پس از مدتی شروع به پاجوش زدن می کند. این ساده ترین راه برای افزودن گیاهان به مجموعه شماست.
گیاهانی که از بذر رشد می کنند سه تا پنج سال طول می کشد تا شکوفا شوند و حدود 10 سال طول می کشد تا به اندازه کامل خود برسند. همچنین ممکن است بسته به نحوه گرده افشانی گلهایی که دانه را تولید کرده اند، رنگ مورد انتظارتان را دریافت نکنید.
پرورش دهندگان کلیویا افرادی بسیار صبور و مراقب هستند. گل‌ها با پروتکل‌های سخت‌گیرانه با دست گرده‌افشانی میشوند، اما هنوز 100 درصد تضمینی برای رنگ یا تنوع در شاخ و برگ وجود ندارد و تولیدکنندگان باید سال‌ها منتظر بمانند تا نتایج را ببینند.
همچنین به همین دلیل است که خرید گیاهان کلیویا گران است.
پاجوش
پاجوش ها در کنار گیاه مادر رشد می کنند و از نظر ژنتیکی یکسان هستند. از نظر فنی، فرزند دختری است که به طور غیرجنسی توسط گیاه تولید میشود، مانند ساکولنت‌ها، نیلوفرهای صلح و بروملیاد.
یک پاجوش کلیویا زمانی که 9 تا 10 برگ دارد را می توان از مادرش جدا کرد. این تضمین می کند که باید حداقل چند ریشه ضخیم و سالم به پایه خود نیز متصل باشد.
می توانید در طول سال پاجوش ها را تقسیم کنید، اما بهترین زمان برای تکثیر پاجوش ها در بهار پس از گلدهی یا در پاییز است.
در بهار، شما سریع‌ترین رشد ریشه را دارید، در حالی که در پاییز، دمای پایین‌تر به معنای احتمال کمتر عفونت‌های قارچی است.
چیزهایی که برای پرورش کلیویا از پاجوش نیاز خواهید داشت:
یک گلدان برای هر پاجوش
پودر قارچ کش، مانند گوگرد
محیط گلدانی با زهکش آزاد
کود مایع یا دانه بندی شده
سنگ های کوچک و تمیز برای حمایت ریشه (اختیاری)
گلدان‌ها باید بلندتر از عرضشان باشند، زیرا به طور طبیعی بهتر از گلدان‌های عریض و کوتاه خشک میشوند و زهکشی بهتری دارند.
همچنین باید بین ته ریشه و پایه گلدان 5 تا 8 سانتیمتر فضای در دسترس داشته باشید. گلدان ها همچنین باید دارای سوراخ های زهکشی متعدد به قطر حداقل یک سانتیمتر باشند.
با احتیاط تمام گیاه را از گلدان خارج کنید، از جمله مادر و همچنین پاجوش ها.
مخلوط گلدان اطراف ریشه باید خشک باشد و در زمان تقسیم به راحتی جدا شود. گیاه را به پهلو بخوابانید و به آرامی آن را از یک طرف به طرف دیگر بغلتانید تا خاک شل شود، سپس با دو دست آن را به صورت عمودی نگه دارید و به آرامی تکان دهید.
اگر مخلوط گلدان جدا نشد، آن را با جریان ملایم آب بشویید.
بررسی کنید که پاجوش ریشه های خود را به ساقه خود متصل کرده باشد. اگر اینطور نیست، آن را نزد مادرش بگذارید و آنها را با هم نگهداری کنید. اگر این کار را کرد، بررسی کنید که آیا ریشه های آن از مادرش خالی است یا خیر. ممکن است هنوز هم در قسمت تاج، درست زیر ساقه اصلی مادر به او متصل باشد. با کشیدن و تکان دادن پاجوش از مادر اگر آزاد باشد، با کمی تکان دادن بیشتر و کشیدن آرام ریشه‌هایش از ریشه مادرش باز میشود. اگر به اندازه کافی بالغ شده باشند، می توانید همین کار را با سایر پاجوش ها انجام دهید.
اگر در قسمت تاج به هم وصل شده‌اند، از یک چاقوی تیز و استریل شده برای برش دادن پاجوش‌ها استفاده کنید. برش را تا حد امکان به سمت تاج مادر نزدیک کنید.
مقدار زیادی گوگرد یا نوع دیگری از قارچ‌کش را روی زخم‌های هر دو گیاه بمالید، سپس آنها را روی یک حوله کاغذی در جایی هوادار و دور از نور مستقیم خورشید برای چند ساعت خشک کنید.
اگر با چندین پاجوش کار می کنید، چاقو را بین برش ها در محلول 10 درصد سفید کننده و آب استریل کنید و از یک قسمت سفید کننده به 9 قسمت آب استفاده کنید.
کلیویاس به یک مخلوط گلدانی با زهکشی سریع نیاز دارد - در مورد گزینه های موجود در دسترس خود بخوانید و در مورد کودهای پیشنهادی در بخش نحوه رشد در زیر بیاموزید.
در این مرحله، اگر از کود دانه ای آهسته رهش استفاده می کنید، آن را به مقدار توصیه شده به طور مساوی در مخلوط گلدان بگنجانید. مقدار مخلوط گلدان مورد نیاز خود را اندازه بگیرید، آن را در ظرف بزرگی بریزید، دانه ها را اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.
5 تا 8 سانتیمتر از مخلوط گلدانی را در کف گلدان قرار دهید، سپس آن را محکم بکوبید. پاجوش را روی گلدان با یک دست نگه دارید تا ریشه های آن آویزان باشد و پایه ساقه حدود یک سانتیمتر زیر لبه گلدان باشد.
از دست دیگر خود برای اضافه کردن مخلوط خاک و بستر بیشتر استفاده کنید، هر لایه که اضافه میکنید را به سمت پایین فشار دهید تا به پایه ساقه برسد. کلیویا گیاهان بسیار سنگینی هستند (نقطه ثقل بالایی دارند) و این به لنگر انداختن ریشه ها کمک می کند.
اگر پاجوش هنوز بیش از حد حرکت می کند، می توانید سه یا چهار سنگ کوچک را در اطراف پایه گیاه قرار دهید تا در طی شش ماه تا یک سال آینده به آن کمک کند. سنگ ها را زمانی که دیگر مورد نیاز نیستند بردارید.
خوب آبیاری کنید و اجازه دهید آب از کف گلدان خارج شود. سینی یا نعلبکی زهکشی را زیر آن قرار ندهید زیرا هر آبی که باقی بماند در زهکشی اختلال ایجاد می کند و بهتر است آب از زیر گلدان گذر کند تا مجدد خاک گلدان به سمت بالا نکشد.
اگر از کود مایع استفاده می کنید، پس از آبیاری آن را اضافه کنید. گیاه مادر را می توان به همان روش کاشت پاجوش در گلدان اصلی خود قرار داد.
دانه
ما می توانید بذر گونه های نامگذاری شده را خریداری کنید، اما این روش تکثیر دارای اشکالاتی است. شما به صبر زیادی نیاز دارید زیرا ممکن است سه سال طول بکشد تا یک کلیویای جوان شکوفا شود، اما به احتمال زیاد چهار تا پنج سال یا گاهی بیشتر طول می کشد.
با افزودن به زمان، این احتمال وجود دارد که رنگ آن چیزی نباشد که انتظارش را داشتید، با وجود بهترین تلاش های پرورش دهنده برای اطمینان از نتایج. همچنین میتوانید دانه‌ها را از گیاهان بالغ خود برداشت کنید، اگرچه فقط یک گونه پرورش میدهید و دانه‌ها با دست گرده افشانی شده‌اند.
با این حال، به دلیل خود گرده افشانی یا گرده افشانی حشرات، اگر چندین گونه پرورش دهید، رنگ گل تصادفی خواهد بود - و باز هم، حداقل سه سال منتظر خواهید بود تا بدانید چه چیزی دارید.
نحوه برداشت دانه ها
گلهای گرده افشانی توت سبز رنگی تولید می کنند که به اندازه یک گیلاس رشد می کند و طی شش تا 12 ماه می رسد. با نزدیک شدن به رسیدن، توت طی چند هفته به رنگ قرمز (که نشان می دهد رنگ گل دارای رنگ های نارنجی تا قرمز خواهد بود) یا زرد (تناژهای زرد تا کرم) تغییر می کند.
شما می توانید هر زمانی که توت ها شروع به تغییر رنگ می کنند تا زمانی که کاملاً رسیده شوند برداشت کنید. در آن زمان، اگر یک توت را بین انگشتان خود فشار دهید، احساس نرمی می کند.
ساقه توت را از روی گیاه در بالای ساقه جدا کنید. زخم روی گیاه را با گوگرد باغچه بپوشانید تا از عفونت قارچی جلوگیری شود.
پالپ گوشتی و سپس یک غشای نازک را از اطراف دانه های بزرگ و مرواریدی جدا کنید. مراقب باشید زیرا ممکن است دانه شروع به جوانه زدن یک شاخه کوچک کرده باشد و اگر به طور تصادفی آن را جدا کنید، دوباره رشد نمی کند.
دلیل اصلی عدم جوانه زدن بذرها عفونت قارچی است. برای کاهش خطر، یک قسمت سه درصد پراکسید هیدروژن را با دو قسمت آب مخلوط کنید تا محلول یک درصدی ایجاد شود. دانه ها را به مدت 24 ساعت در آن خیس کنید، سپس به آرامی با دستمال کاغذی خشک کنید.
نحوه جوانه زدن بذر
دانه های کلیویا به بهترین وجه ظرف چند هفته پس از برداشت تکثیر می شوند. با این حال، این تا حدی به زمانی از سال بستگی دارد که دانه های شما رسیده اند. در یک کیسه پلاستیکی در بسته با چند قطره آب در مکانی کم نور مانند کمد نگهداری کنید. از یک سینی نهال با سوراخ های زهکشی در پایین، یک درب شفاف گنبدی برای حفظ رطوبت و یک سینی جامد زیر آن برای نگهداری آب استفاده کنید. هر دانه یک علامت کوچک روی آن خواهد داشت، یک لکه کوچک، برجسته و کمی تیره. این نقطه رشدی است که نیاز به تماس با خاک دارد. دانه ها را 2 تا 5 سانتیمتر از هم فاصله دهید و به آرامی فشار دهید تا تقریباً نیمه عمق سینی نشا فرو رود.
اگر بذری قبلاً جوانه زده است، با استفاده از دیبر، سوراخی برای ریشه ایجاد کنید، سپس آن را در خاک فرو کنید. در صورت کاشت انواع مختلف، ظرف یا ردیف ها را در حین حرکت برچسب بزنید. ظرف را بپوشانید و آن را در یک اتاق روشن و گرم در مکانی با نور غیر مستقیم قرار دهید. بذرها برای جوانه زدن به گرمای ثابت 22 تا 25 درجه سانتیگراد و 60 تا 70 درصد رطوبت نیاز دارند. بسته به دمای داخلی خانه خود، ممکن است نیاز به استفاده از تشک گرمایی برای حفظ دما داشته باشید. درب را بلند نکنید مگر اینکه کاملاً مجبور باشید. در صورت نیاز به سینی که در زیر آب قرار داده شده است، آب اضافه کنید - خاک باید به طور مداوم مرطوب باشد اما خیس نباشد.
به طور منظم علائم رشد قارچ را بررسی کنید و دانه های آلوده و خاک اطراف را حذف کنید. برخی از پرورش دهندگان برای جلوگیری از عفونت، اسپری قارچ کش را روی دانه ها غبار می کنند.
معمولاً حدود دو تا چهار هفته طول می کشد تا علائم رشد را مشاهده کنید، اما برخی از انواع ممکن است تا شش ماه طول بکشد. ریشه ها ممکن است دانه را به سمت بالا و خارج از خاک هل دهند. اگر چنین است، آن را با دقت بردارید، از یک دیبر یا مداد برای ایجاد یک سوراخ جدید استفاده کنید، سپس آن را با پوشاندن ریشه در خاک قرار دهید. زمانی که اولین برگ های واقعی به طول دو تا سه سانتیمتر رسید، می توانید نهال ها را پیوند بزنید.
پیوند
برای پیوند نهال های خود، به گلدان هایی با عرض حدود 5 سانتیمتر و عمق حداقل 10 سانتیمتر، با سوراخ های زهکشی و پر از خاک نیاز دارید. همیشه نهال ها را بسیار با احتیاط نگهداری کنید زیرا آسیب به ریشه ها باعث از بین رفتن کل گیاه می شود. از یک قاشق چای خوری در سینی بذر برای بلند کردن و بیرون آوردن گیاه استفاده کنید.
گیاه را در یک دست نگه دارید تا ریشه یا ریشه های آن در گلدان آویزان باشد، سپس اطراف آن را با مخلوط گلدانی درشت پر کنید و در حین حرکت آن را به آرامی سفت کنید. نیازی به حذف خاک گلدان از روی نهال نیست زیرا می خواهید از ایجاد مزاحمت برای ریشه جلوگیری کنید.
در این مرحله باید شروع به کوددهی نهال های خود کنید. نهال ها و گیاهان جوان نسبت به نمونه های بالغ بالای پنج سال به آب بیشتری نیاز دارند. خاک را مرطوب اما نه خیس نگه دارید، که ممکن است به معنای مه آلود کردن خاک یا اضافه کردن ملایم آب بیشتر با آبپاش دو بار در هفته یا بیشتر در صورت نیاز باشد.
شاخ و برگ به آرامی رشد می کند، اما سیستم ریشه می تواند تا زمانی که گیاهان شش ماهه می شوند، به عمق حدود 10 سانتیمتری برسد، زمانی که می توان گلدان آنها را دوباره عوض کرد.
نشانه‌هایی که نشان می‌دهد نهال برای پیوند به ظرف بزرگتر آماده است، ریشه‌هایی است که از ته آن بیرون می‌آیند، و در برخی موارد، محیط‌های رشدی که از گلدان بیرون می‌آیند، در حالی که ریشه‌ها به سمت بالا و بیرون رانده میشوند. کلیویاهای جوان ممکن است سه یا چهار بار - یا گاهی بیشتر - نیاز به گلدان مجدد داشته باشند! - در طول چهار تا پنج سال اول رشد آنها. گیاهان بالغ می توانند سه تا 10 سال در یک گلدان با اندازه کافی بمانند، اگر علائمی از رشد بیش از حد ظرف خود نشان ندهند. اگر ریشه‌ها از سوراخ‌های زهکشی پایین بیرون می‌آیند یا از سطح خاک بیرون می‌روند، از محیط تازه در ظرفی دو تا چند سانتیمتر بزرگتر از ظرفی که رشد کرده است، انتخاب کنید.
چگونه پرورش دهیم
گیاهان کلیویا نیازهای کاملاً خاصی دارند. آنها نمی توانند نور شدید خورشید، سرما یا رطوبت زیاد اطراف ریشه های خود را تحمل کنند. برعکس، نور بسیار کم نیز قاتل آنها است.
گلدان مناسب
هنگامی که بالغ می شود، در حدود 10 سالگی، کلیویا حدود یک مترو یک متر عرض دارد. آنها بسیار سنگین هستند و مستعد سقوط هستند بنابراین بسیاری از پرورش دهندگان گیاهان بالغ را در گلدان های سفالی نگهداری می کنند تا سعی کنند از جابجایی گلدان جلوگیری کنند. گلدان باید بلندتر از عرض آن باشد و سوراخ های زهکشی بزرگی در پایین آن وجود داشته باشد. اگر ریشه‌ها از پایین شروع به رشد کردند، یا از بالا به سمت بالا حرکت کردند، در گلدانی به اندازه یک اندازه به بالا، کمی بزرگتر از گلوله ریشه، حداکثر یک یا دو اینچ، دوباره بکارید. گلدان بزرگی استفاده نکنید. کلیویا دوست دارند نزدیک به ریشه باشند اما کاملاً به ریشه متصل نباشند وگرنه گل نخواهند داد.
گلدان باید روی پایه ای از ماسه یا یک تشک مویین قرار گیرد تا آب تخلیه شود و اجازه دهد سطح رطوبت خاک کاملاً از بالا به پایین باقی بماند. کلیویای گلدانی را روی بشقاب، نعلبکی یا سینی قرار ندهید یا آن را معلق نکنید تا پایه آن در هوا باشد.
از قرار دادن سنگ، شن، تکه های شکسته گلدان یا هر نوع صفحه ای در پایه گلدان خودداری کنید. این کار زهکشی را دچار اشکال میکند. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که اثر معکوس دارد و از تخلیه سریع آب جلوگیری میکند و یک لایه مرطوب تشکیل می‌دهد که در آن آب با برخورد به موانع کند میشود و گیاه را دچار قارچ و آفت میکند. لکه های مرطوب منجر به پوسیدگی ریشه می شود و گیاهان را از بین می برد.
الزامات آب و هوا
شاخ و برگ کلیویا بسیار مستعد آسیب سوختگی است و اطراف لبه ها و نوک آن قهوه ای می شود. بدون توجه به اینکه در چه منطقه سختی هستید، گیاهان را کامل و در معرض نور مستقیم خورشید قرار ندهید یا آنها را در معرض یخبندان قرار ندهید. ممکن است وسوسه انگیز باشد که آن گیاهان گلدانی را در تابستان به بیرون از منزل ببرید، اما باید مراقب آب و هوا باشید!
در داخل خانه، آنها در طول روز به نور روشن و غیر مستقیم نیاز دارند. نسبت ایده آل در فضای باز 80 درصد سایه به 20 درصد نور خورشید است. کلیویا دوست دارد در هوای گرم باشد. دماهای حدود 18 تا 22 درجه سانتیگراد ایده آل هستند یا می توانند تا 27 درجه سانتیگراد را تحمل کنند. آفتاب ملایم و مستقیم صبح و اواخر بعدازظهر مشکلی ندارد، اما در بین آنها به سایه روشن نیاز دارند. قبل از اینکه دما به حدود 15 درجه سانتیگراد کاهش یابد آنها را داخل بیاورید. در مکان های خنک تر، آنها را در شب داخل بیاورید تا از نوسانات زیاد دما جلوگیری کنید.
در طول زمستان، کلیویا برای آماده شدن برای گلدهی به یک نقطه خنک در دمای 5 تا 12 درجه سانتیگراد به مدت حداکثر هشت هفته نیاز دارد - در بخش نحوه ترویج گلدهی در داخل خانه در زیر بیشتر بخوانید.
خاک
در مناطق بومی خود، کلیویاها در امتداد زمین، از طریق بسترهای طبیعی برگ در کف جنگل - نه در خاک - ریشه می‌کنند. برای رشد موفقیت آمیز آنها در گلدان، باید این ویژگی ها را تقلید کنید. در سرزمین خود در آفریقای جنوبی، جایی که به عنوان گیاهان آپارتمانی بسیار محبوب هستند، باغبان ها اغلب یک محیط کشت از پیش ساخته شده محلی برای رشد کلیویا خریداری می کنند. از تکه های بزرگ پوست درخت کاج مخلوط شده با آهک، نیتروژن و آب ساخته شده است که به صورت گرم به کمپوست تبدیل می شود تا زمانی که ساختار سخت و متخلخل آن باقی بماند.
بافت خاک باید درشت و زهکشی سریع باشد، به این معنی که وقتی آب را در بالا می‌ریزید، تقریباً به همان سرعت از کف ظرف خارج میشود. این به جلوگیری از پوسیدگی در ریشه های ضخیم و اسفنجی کمک می کند و همچنین به گیاهان اجازه می دهد تا اکسیژن زیادی را که برای زنده ماندن نیاز دارند جذب کنند.
محیط رشد ایده آل این است:
پایدار (فاقد مواد آلی پوسیده)
متخلخل و درشت
تخلیه سریع
CEC بالا (ظرفیت تبادل کاتیونی، معیاری برای سنجش توانایی محیط در ارائه تغذیه)
اسیدی (pH 5.0-6.0)
گیاهان ممکن است راهی برای رشد در خاک فقیر بیابند، اما معمولاً خوب عمل نمی کنند و به ندرت گل می دهند. مخلوط هایی که باید از آنها اجتناب کرد شامل خاک معمولی باغچه، خاک رس، مخلوط گلدان سنگین، کمپوست، کمپوست قارچ، تراشه های چوب، خاک اره، ورمیکولیت یا بستر مرغ است. همه رطوبت بیش از حد را نگه می دارند و/یا جریان اکسیژن را تقویت نمی کنند.
می توانید از پرلیت استفاده کنید آن را به عنوان یکی از گزینه ها برای نهال ها توصیه می کنند. اما آنها هشدار می دهند که باید در رژیم غذایی و آبیاری خود سختگیر باشید زیرا مواد مغذی کافی برای حفظ گیاهان را در خود نگه نمی دارد. اگر به عنوان بخشی از مخلوط برای تقویت زهکشی استفاده شود، نباید بیش از 30 درصد پرلیت اضافه شود.
یک گزینه آسان این است که از مخلوط گلدان ارکیده بر پایه پوست متوسط تا درشت مانند این گزینه ارگانیک از Perfect Plants که از طریق Home Depot در دسترس است، به عنوان پایه استفاده کنید که حدود 50 درصد از مخلوط شما را تشکیل می دهد.
50 درصد دیگر می تواند یک مخلوط گلدانی با زهکشی خوب باشد. سایر گزینه های پایه عبارتند از: پوست درخت کاج کمپوست شده، ترکیبی از چیپس های پوسته نارگیل متوسط و ریز، یا مخلوط کمی اسیدی (اریکاسه) گلدانی. باز هم اینها باید حدود 50 درصد از مخلوط را تشکیل دهند.
میتوانید نارگیل یا خزه اسفاگنوم را به صورت عمده اضافه کنید، اما اینها نباید بیش از 30 درصد مخلوط را تشکیل دهند، زیرا می‌توانند باعث غرقابی گیاه شوند. ماسه کوارتزیت می تواند به زهکشی کمک کند. آن را الک کنید و فقط از تکه های درشت تر استفاده کنید، نه از ریزها، و بیش از 25 درصد مخلوط نکنید. از شن و ماسه دیگری استفاده نکنید. ماسه رودخانه ممکن است حاوی خاکی باشد که می تواند ناقل بیماری ها و نماتدها باشد. این ماسه و سایر انواع ماسه در نهایت به فضاهای کوچک در یک مخلوط گلدانی مهاجرت می کنند، به آرامی جریان هوا را کاهش می دهند و در نهایت حرکت آب را مسدود می کنند.
یک ترکیب خاص: مواد اصلی آن پیت ماس اسفاگنوم کانادایی، پیت هوموس و پرلیت است.
همچنین میتوانید گرانول‌های کود آهسته رهش را اضافه کنید - در مورد بهترین انواع کود برای کلیویا در زیر بیشتر بخوانید.
اگر محیط رشد خود را ایجاد می کنید، بسیار مهم است که آن را به خوبی مخلوط کنید. جیم شیلدز زمانی از یک میکسر بتن کوچک برای تولید دسته های حجیم استفاده می کرد و آن را برای یک ساعت کار می کرد، اما احتمالاً به این مقدار نیاز نخواهید داشت!
تغذیه
وقتی پرسیده می شود بهترین محصول برای کود دهی کلیویا چیست، پاسخ از پرورش دهنده ای به پرورش دهنده دیگر متفاوت است.
برخی از گرانول های آهسته رهش استفاده می کنند که در بهار و پاییز اعمال می شود. هنگام گلکاری مجدد یا پخش مجدد روی سطح خاک، به خوبی دور از ساقه، می توان گرانول ها را به مخلوط گلدان اضافه کرد. سپس به خوبی آبیاری کنید.
برخی دیگر کم و اغلب، تقریباً هر دو تا چهار هفته یک بار، با استفاده از کود مایع تغذیه می کنند. کلیویا پس از گل دهی تا اوایل پاییز، نیتروژن و فسفر بیشتری را دوست دارد، سپس از اواسط زمستان سطوح پتاسیم بیشتری را برای رشد خوب گل دوست دارد. یک کود عمومی خوب دارای نسبت 3-1-5 نیتروژن (N)، فسفر (P) و پتاسیم (K) خواهد بود. اما برخی از پرورش دهندگان از کود همه منظوره و متعادل 20-20-20 استفاده می کنند.
بیشتر پرورش دهندگان گیاهان خود را از پاییز تا اواسط زمستان تغذیه نمی کنند. در مورد چرایی و مراقبت از این گیاهان در فصل زمستان بیشتر در مورد نحوه ترویج گلدهی در فضای داخلی در زیر بیشتر بخوانید.
آبیاری
کلیویا به شدت به خشکی مقاوم است. در طبیعت، آنها بیشتر آبیاری سالانه خود را در تابستان دریافت می کنند و در زمستان در شرایط تقریباً خشک استخوانی می نشینند. آبیاری بیش از حد رایج ترین اشتباه است. اولین علامت شاخ و برگ زرد است و به دنبال آن رشد کوتاه مدت و پوسیدگی در اطراف پایه ایجاد می شود.
آسیب رساندن به کلیویا با خشک شدن آن بسیار سخت است. تا زمانی که «احساس» مراقبت از کلیویای خود را نداشته باشید، همیشه بهتر است در آبیاری خیلی کم اشتباه کنید. قاعده اصلی این است که در تابستان آب بیشتری و در زمستان بسیار کمتر تامین شود. هنگامی که هوا گرم است، ممکن است نیاز داشته باشید که به طور کامل آبیاری کنید، حتی یک بار در هفته در داخل خانه.
بگذارید مخلوط گلدان قبل از آبیاری خشک شود. عمق دو تا چهار اینچ خاک و سوراخ های زهکشی را در پایین بررسی کنید. اگر مخلوط گلدان خود را درست انجام دهید، آب به سرعت تخلیه می شود. این تضمین میکند که ریشه‌ها را تا انتهای آن خیس میکنید، و آنها در یک تکه مرطوب در انتهای گلدان قرار نمی‌گیرند، که باعث پوسیدگی میشود. آب جاری در گلدان همچنین به دفع نمک ناشی از مواد شیمیایی در آب تصفیه شده و استفاده از کودها کمک می کند.
گیاهان خود را در تابستان در دوره های بارانی طولانی بیرون نگذارید. کمی باران در مواقعی خوب است اما زیاد بودن آن خطر پوسیدگی را به همراه دارد.
نکات رشد
از خاک با زهکش آزاد استفاده کنید.
گلدانی را انتخاب کنید که فقط کمی بزرگتر از توپ ریشه باشد.
در سایه داپل یا در نقطه ای با نور روشن و غیر مستقیم نگهداری کنید.
فقط زمانی آبیاری کنید که خاک خشک شده باشد.
نحوه گلدهی در داخل خانه
کلیویا زمانی باید شروع به گلدهی کند که حدود 12 تا 14 برگ داشته باشد. گیاهان آپارتمانی که به خوبی از آنها مراقبت می شود، در سنین پایین تری نسبت به گیاهانی که در فضای باز زندگی می کنند، گل می دهند.
آنها در طول زمستان به یک دوره خشک و خنک نیاز دارند، در غیر این صورت بافت رشد گل در گیاه فعال نمی شود.
گیاهان هر بار که چهار برگ جدید تولید می کنند، بافت گل آذین تولید می کنند. با این حال، اگر آنها در تمام طول سال در یک محیط پایدار گرم، تغذیه مناسب و آبیاری شوند، این بافت هرگز رشد نخواهد کرد.
برای القای گلدهی، گیاهان باید به یک نقطه خشک و خنک منتقل شوند که دمای آن بین 5 تا 12 درجه سانتیگراد برای حداقل 25 روز یا حداکثر 60 روز باشد. برخی از پرورش دهندگان آنها را تا 12 هفته در این حالت خواب نگه می دارند.
آنها همچنین در این زمان به آب بسیار کمتری نیاز دارند و - اگر از گرانول های آهسته رهش استفاده نمی کنید - بدون کود. آبیاری را تقریباً به هیچ وجه کاهش دهید، فقط هر هفته یک بار یا دو هفته یکبار کمی آبیاری کنید تا از افتادگی گیاهان جلوگیری کنید.
هنگامی که مشاهده کردید ساقه های گل شروع به رشد می کنند، آنها را به منطقه گرم تری که در حدود 18 تا 23 درجه سانتیگراد است بازگردانید. به آرامی دوباره آبیاری را شروع کنید و طی چند هفته به سطوح منظم افزایش دهید. آبی که خیلی زود داده شود باعث پوسیدگی ریشه می شود. دوباره شروع به تغذیه کنید.
اگر نمی‌خواهید توت‌ها تشکیل شوند، گل‌ها را پس از محو شدن شکوفه‌ها سر کنید. فقط زمانی که گلدهی تمام شد، ساقه گل را جدا کنید و برای جلوگیری از عفونت قارچی از گوگرد باغچه روی زخم ها استفاده کنید.
هرس و نگهداری
از یک چاقوی تیز یا قیچی برای بریدن سر گل استفاده کنید. ساقه های گل را تا زمانی که گیاه گلدهی خود را به پایان نرساند قطع نکنید، زیرا هنوز می توانند انرژی اضافی را از طریق فتوسنتز برای گیاه فراهم کنند. همچنین در این زمان شاخ و برگ های آسیب دیده را جدا کنید.
اگر نوک برگ ها سوخت و قهوه ای شد، بافت آسیب دیده را بردارید. از قیچی تیز برای برش بافت سالم استفاده کنید. شما می توانید به جای برش مستقیم و باقی ماندن یک کنده، مطابق شکل طبیعی برگ برش دهید تا برجسته نشود.
ارقام برای انتخاب
کلیویا گیاهان ویژه ای هستند، بنابراین یافتن گونه های نامگذاری شده در نهالستان ها دشوار است. برخی دیگر بر اساس رنگ برچسب گذاری می شوند. انواع پرتقال عمیق رایج ترین آنها هستند که اغلب به عنوان سوسن آتشین (C. minata) ذکر می شوند. امروزه به لطف تلاش بسیاری از پرورش دهندگان صبور، گزینه های زرد بیشتری نسبت به گذشته موجود است.
یکی از قابل توجه ترین گونه های زرد C. miniata var است. سیترینا، گونه‌ای مشتق شده طبیعی که به نام کلیویا زرد نیز شناخته میشود، با گلهای زرد کرم تا لیمویی. تمام زردهای موجود در کشت از این رقم به دست می آیند. برخی از گیاهانی که یافتن آنها دشوارتر است، گیاهانی هستند که دارای برگ های متنوع هستند. کلیویای متنوع بیشتر مستعد قهوه ای شدن در قسمت های سفیدتر شاخ و برگ است. نگه داشتن آنها در نور کم بسیار مهم است. حتی در این صورت، هنوز هم ممکن است قهوه ای شدن را مشاهده کنید، در این صورت ممکن است به نور کمتری هم نیاز داشته باشند. در غیر این صورت، مانند کلیویاهای استاندارد از آنها مراقبت کنید. اینها همیشه آهسته تر رشد می کنند زیرا کلروفیل کمتری دارند که به گیاه انرژی می دهد.
مدیریت آفات و بیماری ها
کلیویا زمانی که در شرایط مناسب کشت شود گیاهان بسیار قوی هستند، اما ممکن است چند مشکل وجود داشته باشد.
شپشک آرد آلود
اینها دوست دارند در چین های محکم در پایه ساقه و زیر برگ ها پنهان شوند. تشخیص آنها تا زمانی که تعداد زیادی از آنها وجود نداشته باشد دشوار است. آنها کوچک هستند، از یک تا پنج میلی متر طول، پشمی با براق مومی شکل، و بیضی شکل هستند. درمان لکه بینی با الکل معمولاً بهترین راه برای کنترل آنها است - می توانید در راهنمای ما برای کنترل شپشک های آرد آلود اطلاعات بیشتری کسب کنید. این آفات می توانند در زیر ترکیب گلدان متخلخل کلیویا پنهان شوند، بنابراین ممکن است لازم باشد آنها را در خاک سطح اطراف پایه گیاه نیز بررسی کنید.
پوسیدگی ریشه
ریشه های سفید ضخیم، سفت و گوشتی آن مرطوب بودن را دوست ندارند و به جریان هوای کافی برای جذب اکسیژن زیاد نیاز دارند. در طبیعت آنها به جای رشد کردن در خاک، در لابه لای برگ درختان در امتداد زمین می دوند. اگر شاخ و برگ شروع به زرد شدن کرد، این نشانه آبیاری بیش از حد یا خاک غرقابی است و مهم است که فوراً اقدام کنید.
گلدان و خاک را بردارید، ریشه های قهوه ای یا نرم را جدا کنید و مخلوط گلدان را جایگزین کنید. کاشت را فقط در ظرفی که زهکشی خوبی دارد، در محیط متخلخل انجام دهید.
|
نوع گیاه: |
پهن برگ گل همیشه سبز |
رنگ: |
دو رنگ، کرم، هلویی، نارنجی، صورتی، زرد / سبز، رنگارنگ |
|
بومی: |
آفریقای جنوبی |
نیاز آبی: |
کم تا متوسط |
|
درجه سختی (USDA Zone): |
1-8 (آپارتمانی), 9-10 (فضای باز) |
نگهداری: |
متوسط |
|
زمان شکوفه: |
بهار |
تحمل: |
به خشکی |
|
نوردهی: |
آفتاب صبحگاهی، سایه روشن، روشن، نور غیر مستقیم در داخل خانه |
نوع خاک: |
مخلوط گلدان ارکیده، متخلخل |
|
زمان بلوغ: |
3-5 سال (از بذر)، 1-2 سال (از پاجوش) |
خاک pH: |
5.0-6.0 |
|
فضای مورد نیاز: |
25 سانتیمتر تا یک متر to 3 feet |
خشکی خاک: |
کاملا خشک |
|
عمق کاشت: |
نیمه دفن شده (دانه)، سطح توپ ریشه با سطح خاک (پیوند) |
رسته: |
مارچوبه |
|
نرخ رشد: |
آهسته |
خانواده: |
Amaryllidaceae |
|
ارتفاع: |
60 سانتیمتر تا یک متر |
زیر دسته خانواده: |
Amaryllidoideae |
|
گسترش: |
60 سانتیمتر تا یک متر |
جنس: |
Clivia |
|
آفات و بیماری های رایج: |
شپشک آرد آلود؛ پوسیدگی ریشه |
گونه: |
Caulescens, gardenia, miniata, mirabilis, nobilis, robusta |
یک گیاه آپارتمانی آتشین
کلیویاس افزودنی های خیره کننده ای به مجموعه گیاهان آپارتمانی ایجاد می کند، اما نیازی به جلب توجه در آفتابی ترین نقاط ندارد.
تنظیمات
برچسب ها
کلیویاپرورش گل کلیویانحوه پرورش گل کلیویانگهداری از گیاه کلیویااصول مراقبت و نگهداری از گل کلیویا یا خورشیدیاصول مراقبت و نگهداری از گل کلیویاگل خورشیدیگیاه کلیویاکلاویاگل کلاویانحوه آبیاری گل کلیویاکوددهی گل کلیویاتکثیر گل کلیویاکشاورزکشاورزیپایگاه اینترنتی کشاورزباغبانیپرورش گل و گیاه در خانهپرورش گل و گیاه آپارتمانیپرورش گل آپارتمانیکلیویا گلی لوکس و خاصانتخاب گلدان برای گل کلیویانحوه انتخاب گلدان برای گل و گیاهآبیاری گل کلیویا
کلیویاپرورش گل کلیویانحوه پرورش گل کلیویانگهداری از گیاه کلیویااصول مراقبت و نگهداری از گل کلیویا یا خورشیدیاصول مراقبت و نگهداری از گل کلیویاگل خورشیدیگیاه کلیویاکلاویاگل کلاویانحوه آبیاری گل کلیویاکوددهی گل کلیویاتکثیر گل کلیویاکشاورزکشاورزیپایگاه اینترنتی کشاورزباغبانیپرورش گل و گیاه در خانهپرورش گل و گیاه آپارتمانیپرورش گل آپارتمانیکلیویا گلی لوکس و خاصانتخاب گلدان برای گل کلیویانحوه انتخاب گلدان برای گل و گیاهآبیاری گل کلیویا
مطالب مرتبط
پاجوش چیست؟
قلمه زدن
شرایط موفقیت در پیوند
تکثیر در گیاهان
PH خاک
گیاهان
کشت بافت گیاه
پرورش گل
قلمه زدن گل
قلمه زدن شمعدانی
نگهداری کاکتوس
آلوئه ورا
پرورش حسن یوسف
گل رز
پرورش گل حسرت
گل مخروطییادداشت کاربران
درج یک یادداشت :